Albert Fish, pedofil i seryjny morderca, który molestował ponad 400 dzieci

Albert Hamilton Fish był jednym z najbardziej bezwzględnych amerykańskich pedofilów. Urodzony w 1870 roku, był marginalizowany i wykorzystywany od najmłodszych lat, a nawet rozwinął fiksację na punkcie sadomasochizmu.

Jednak dopiero jako dorosły rozpoczął swoje zbrodnie. Jego ulubionymi ofiarami były dzieci w wieku od 6 do 10 lat, które były maltretowane, okaleczane i rozczłonkowywane.

Dzieciństwo Alberta Fisha

Dzieciństwo Alberta Fisha było niepokojące. Jego ojciec był o 43 lata starszy od jego matki, kiedy Albert się urodził, jego matka miała 32 lata, a ojciec 75. Ponadto jego rodzina miała ogromną historię chorób psychicznych.

Jego ojciec był kapitanem łodzi rybackiej, ale w 1870 roku pracował w fabryce nawozów sztucznych i w tym czasie zmarł po rozległym ataku serca. Matka Fisha została bez środków do życia, a jedynym wyjściem było wysłanie chłopca do sierocińca, gdy miał zaledwie 5 lat.

Podczas pobytu w tej instytucji Albert był bardzo źle traktowany, maltretowany i często bity. Jednak brutalne i sadystyczne praktyki rozwinęły w Fishu pewną fascynację i w pewnym momencie zaczął odczuwać przyjemność z bicia.

Dwa lata później jego matka ustabilizowała się finansowo i mogła wrócić do opieki nad Albertem, ale ślady przemocy doznanej podczas pobytu w sierocińcu nie były łatwe do zatarcia. W wieku dziewięciu lat spadł z drzewa i doznał urazu mózgu, który spowodował u niego silne bóle głowy i problemy psychiczne.

Nietypowe praktyki seksualne

W 1882 roku, w wieku 12 lat, miał swój pierwszy homoseksualny związek z miejscowym chłopcem. Dzięki temu zaangażowaniu Fish został wprowadzony w nowy świat wątpliwych i bezwstydnych aktów seksualnych.

Od tego momentu, oprócz wielkiego zainteresowania sadomasochizmem, Fisha zaczęły pociągać nietypowe rzeczy, takie jak picie moczu i jedzenie kału podczas aktu seksualnego. Zaczął często odwiedzać publiczne łazienki tylko po to, by zobaczyć nagich mężczyzn.

W wieku 20 lat przeprowadził się do Nowego Jorku i zaczął się prostytuować. Jakiś czas później wrócił do Waszyngtonu do domu swojej matki, ponieważ nie był już w stanie sam się utrzymać.

Kiedy Albert miał 28 lat, jego matka, w desperackiej próbie „uratowania” go, zaaranżowała małżeństwo z kobietą starszą o 14 lat. Małżeństwo to w niczym nie zmieniło mrocznego życia Fisha. W wieku 29 lat przeprowadził się do Nowego Jorku, tym razem z żoną.

W tym czasie spędzał dużo czasu poza domem, angażując się w homoseksualne związki sadomasochistyczne. Pracował jako malarz, ale nie miał stałej pracy, co ułatwiało mu popełnianie przestępstw; zazwyczaj molestował ofiary poniżej szóstego roku życia.

Sytuacja w małżeństwie była najgorsza z możliwych, żona Alberta wiedziała o jego małżeńskich dewiacjach i próbowała obejść sytuację na wszelkie sposoby, wychowując szóstkę dzieci. Czasami Albert zmuszał nawet swoje dzieci do oglądania jego samookaleczeń i przestawał dopiero wtedy, gdy jego pośladki stawały się surowe i tryskały krwią.

Fascynacja kastracją

Pewnego razu, podczas wycieczki, Albert i jedna z jego kochanek odwiedzili muzeum figur woskowych, gdzie zafascynował go penis jednej z lalek. Z tego powodu jego zainteresowanie narządami płciowymi wzrosło i poczuł, że musi kogoś wykastrować.

Podczas związku z niepełnosprawnym umysłowo mężczyzną, Fish próbował go wykastrować, ale mężczyzna przestraszył się i zdołał uciec. Mniej więcej w tym samym czasie nasiliły się jego wyprawy do domów publicznych, gdzie mógł płacić za bycie bitym i spełniać swoje fantazje.

W 1903 roku został aresztowany za kradzież, w więzieniu utrzymywał stosunki seksualne z innymi więźniami.

Rozwiedziony i uzależniony od sadomasochizmu

W styczniu 1917 roku jego żona zostawiła go dla innego mężczyzny, Johna Straube. Po tym wydarzeniu Fish zaczął słyszeć głosy. Raz nawet zwinął się w dywan, mówiąc, że postępuje zgodnie z instrukcjami od Boga.

W tym czasie Albert Fish był już uzależniony od masochizmu: brał waciki, moczył je w alkoholu, wkładał do odbytu i podpalał. Zaczął się bić i wbijał sobie igły w ciało, głównie między odbyt i jądra.

Zwykle po sesji usuwał igły, ale zaczął wbijać je tak głęboko, że czasami nie mógł ich usunąć. Wykonane później zdjęcia rentgenowskie ujawniły 27 igieł w okolicy miednicy.

W wieku 55 lat zaczął cierpieć na halucynacje. Fish wierzył, że Bóg wysyła mu rozkazy torturowania i kastrowania dzieci. Lekarze twierdzili, że cierpiał na psychozę religijną, podobnie jak jeden z jego wujków ze strony ojca.

Fala zabójstw

W latach 1910-1930 popełnił większość swoich morderstw. Jego ulubionymi ofiarami były dzieci z problemami psychicznymi lub czarnoskórzy, ponieważ uważał, że będą oni mniej poszukiwani przez rodzinę i policję.

Ponieważ wierzył, że jest w kontakcie z boskością, używał tego argumentu do popełniania swoich zbrodni: tak długo, jak nie był represjonowany przez Boga, nic poważnego nie zostanie popełnione. A „Bóg” nigdy go werbalnie nie upomniał, jak sam powiedział.

Około 1920 roku podróżował po kilku amerykańskich stanach, malując domy. Postrzegał tę pracę jako świetną okazję do popełnienia zbrodni na dzieciach.

Często czytał Biblię i twierdził, że głos Boga kazał mu zabijać.

Grace Budd, idealna ofiara

Grace Budd, dziecko w wieku zaledwie 10 lat, jest uważana za jego najbardziej znaną ofiarę, ponieważ śledztwo w tej sprawie doprowadziło policję do znalezienia sprawcy.

25 maja 1928 r. Edward Budd zamieścił ogłoszenie o poszukiwaniu pracy w niedzielnym wydaniu lokalnej gazety: „młody człowiek, 18 lat, pragnie pracy w terenie”.

Kilka dni później Fish odwiedził rodzinę Buddów na Manhattanie, pod pozorem zatrudnienia Edwarda.

Przedstawił się jako Frank Howard, farmer z Nowego Jorku. Wtedy też poznał Grace, 10-letnią wówczas siostrę Budda.

Fish obiecał Edwardowi pracę i powiedział, że ktoś odbierze go za kilka dni. Przekonał też rodziców dziewczynki, by pozwolili Grace towarzyszyć mu tego popołudnia na przyjęciu urodzinowym, które Fish wymyślił, że odbędzie się w domu jego siostry.

Początkowo chciał zgwałcić i zabić Edwarda, ale gdy zobaczył dziewczynę, zmienił swoje plany. Grace wyszła z Fish tego dnia i nigdy nie wróciła.

Śledztwo w sprawie zaginięcia Grace Budd trwało sześć lat. Aż w listopadzie 1934 roku rodzina Buddów otrzymała anonimowy list z szokującymi szczegółami morderstwa dziewczyny.

Łączna liczba ofiar Alberta Fisha

Mówi się, że Fish zabił co najmniej 23 i molestował ponad 400 dzieci. Zachowywał się zimno jak pedofil, cierpliwie czekając na wybrane wcześniej dziecko. Kiedy dziecko zostawało samo, albo z powodu nieostrożności opiekuna, albo zdobywając jego zaufanie, popełniał zbrodnię.

Jako że był starszym mężczyzną, udawał „grzecznego staruszka”, by nikt nie podejrzewał jego planów.

Fish zyskał nawet przydomek: Bicho-papão (Bogeyman). Nadał mu je Billy, 3-letni chłopiec, który w lutym 1927 r. bawił się ze swoim 4-letnim kolegą, również o imieniu Billy. Obaj byli pod opieką sąsiada, który miał wówczas 12 lat.

W ciągu kilku minut sąsiad poszedł do swojego domu, a gdy tylko wrócił, dzieci zniknęły. Przerażony chłopiec ostrzegł ojca młodszego Billy’ego i obaj rozpoczęli desperackie poszukiwania chłopców. Kiedy w końcu znaleźli Billy’ego, był on na tarasie na dachu budynku, ale bez swojego przyjaciela. Zapytany, gdzie jest chłopiec, Billy odpowiedział: „dopadł go straszydło”.

Ciała Billy’ego nigdy nie znaleziono, ale później Fish przyznał się do autorstwa zabójstwa, a także opowiedział, z niezwykłą szczegółowością i chłodem, co z nim zrobił.

Kiedy go porwał, zabrał go do opuszczonego domu, rozebrał do naga i związał mu ręce i nogi. Stamtąd rozpoczął jedną z najbardziej makabrycznych relacji kryminalnych, jakie można sobie wyobrazić.

Fish oddzielił narzędzia i wykonany przez siebie bicz, który nazwał „kotem o dziewięciu ogonach”. Zaczął od biczowania nagiego ciała chłopca, „aż krew spłynęła mu po nogach”. Wkrótce potem amputował uszy, nos i rozciął usta biednego dziecka od ucha do ucha (już usunięte). Powiedział, że po usunięciu oczu jego ofiara zmarła.

Fish wypił krew, która wypłynęła ze zwłok – stąd też stał się znany jako „wampir z Brooklynu”. Po ugaszeniu pragnienia, zarżnął ciało ofiary. Po wybraniu „szlachetnych kawałków” zabrał je do piekarnika i przyprawił cebulą, marchewką, rzepą, solą i pieprzem. „Jego mięso było lepsze niż jakikolwiek pieczony indyk, jakiego kiedykolwiek jadłem” – powiedział.

Ośmioletni Francis McDonnel również został zamordowany i torturowany przez Fisha. Został on również porwany w wyniku nieostrożności jego matki. Policja znalazła ciało chłopca w zaroślach. Był martwy i został dotkliwie pobity.

Działając w podobny sposób, Albert Fish popełnił dziesiątki przestępstw na przestrzeni około dwóch dekad.

W końcu skazany

Proces w sprawie morderstwa Grace Budd rozpoczął się 11 marca 1935 roku w Nowym Jorku. Skazanie trwało dziesięć dni. Fish przyznał się do niepoczytalności i twierdził, że słyszy głosy od Boga, które nakazują mu zabijać dzieci.

Psychiatra potwierdził niepoczytalność Fisha, ale zeznania Mary Nicholas, jego 17-letniej adoptowanej córki, zmieniły tę wersję.

Mary Nicholas twierdziła, że Fish próbował zapoznać swoje dzieci z praktykami masochistycznymi i gwałtem na dzieciach. Sędzia uznał go za zdrowego na umyśle i winnego oraz skazał na karę śmierci.

Fish został stracony 16 stycznia 1936 roku na krześle elektrycznym. Kilka igieł wbitych w jego ciało przez całe życie spowodowało zwarcie w systemie, przerywając przepływ prądu w krześle.

Do jego śmierci potrzebne były więc dwa wyładowania elektryczne. Przed całkowitym zamknięciem oczu Fish, odnosząc się do krzesła elektrycznego, wypowiedział swoje ostatnie słowa: „Najwyższa emocja, jedyna, jakiej nigdy nie doświadczyłem”.