Paulette Gebara Farah werd geboren op 20 juli 2005 in Mexico. Dochter van Mauricio Gebara en Lizette Farah, op het moment van de zaak was het meisje 4 jaar oud en had ze een handicap die haar groei, spraak en mobiliteit belemmerde.
Ze was kleiner dan andere kinderen van haar leeftijd, had moeite om alleen te lopen en sprak maar heel weinig woorden, en was niet in staat om volledige zinnen te vormen. Paulette Gebara had een oudere zus van 7 jaar oud, en het gezin had twee oppassers om te helpen met de meisjes.
Gezinsreis
Op 19 maart 2010 reisden Paulette en haar zus met hun vader naar Valle de Bravo, een stad in Mexico die op ongeveer twee uur rijden lag van Huixquilucan, waar ze woonden.
Op dat moment reisde Lizette Farah, de moeder van de meisjes, niet mee. Ze beweerde dat ze met een vriendin zou reizen, maar dit werd later ontkracht, waarbij een buitenechtelijke relatie aan het licht kwam die ze had met een andere man.
Iedereen keerde op zondag 21 maart 2010 terug naar huis. Voor het slapengaan plaatste Lizette gewoonlijk de meisjes in bed en wenste ze hen welterusten, en dat was op die dag niet anders.
Paulette verdwijnt
De zussen, Ericka en Martha Casimiro, waren de oppassers van de meisjes. Op de ochtend van 22 maart 2010 kwamen ze aan bij het huis van de Gebara’s en zoals gewoonlijk maakten ze eerst de oudere zus wakker die al naar school ging.
De zus van Paulette, net als de moeder, heette ook Lizette. De oppassers maakten haar klaar om naar school te gaan en rond 8 uur zetten ze haar op de schoolbus. Zodra ze terugkeerden naar het appartement, maakten ze Paulette wakker.
Toen ze de kamer binnenkwamen, vonden de oppassers niemand. Paulette had moeite om alleen te lopen, dus ze controleerden kasten, onder het bed en andere kamers in het huis. Paulette werd niet gevonden en de oppassers namen contact op met de ouders.
Opvallend genoeg bleven de Gebara’s kalm en rationeel toen ze hoorden dat Paulette vermist was. Een opmerkelijke houding, gezien het hun dochter betrof.
Miljoenenzoektocht
Nadat de oppassers hadden gebeld, begonnen ze met het zoeken naar Paulette op het terrein van het appartementencomplex. De ouders hadden geen haast om de politie te bellen; het was een van de tantes van het meisje die de autoriteiten op de hoogte stelde.
De onderzoekers werden ter plaatse gestuurd en controleerden de woning. Er waren geen tekenen van fysiek gevecht, geen spullen ontbraken en er was geen teken van inbraak; alles leek intact. Er waren ook geen camerabeelden die een vreemde binnen of Paulette die wegging lieten zien.
De politie verspreidde affiches met foto’s en kenmerken van Paulette. De tante plaatste berichten op sociale media om aandacht te vragen voor het verdwijnen van het meisje.
De Gebara-familie had goede financiële omstandigheden en invloedrijke contacten. Het echtpaar kwam al snel in contact met de grootste nieuwszenders en billboards met het gezicht van Paulette werden door heel Mexico geplaatst.
De moeder, Lizette Gebara, gaf verschillende interviews op televisiezenders en de autoriteiten wachtten op een oproep voor losgeld voor de ontvoering van Paulette, iets wat nooit gebeurde.
De plaats waar het gezin woonde was zeer veilig, met beveiligingscamera’s bij alle ingangen en gangen. Het was praktisch onmogelijk dat iemand van buiten onopgemerkt binnenkwam.
Verdachte omstandigheden
Op 27 maart 2010 gaf Lizette Gebara opnieuw een interview op televisie. Deze keer werd alles gefilmd in het huis van het gezin, specifiek in de kamer van het meisje.
Tijdens de opnames smeekt de moeder om haar dochter terug te brengen en toont ze spullen van het meisje. Onder de kleding die ze uit de kast haalt en aan de camera laat zien, bevindt zich een pyjama met rendieren, let op dit detail.
Op 31 maart, rond 2 uur ‘s nachts, werden de overblijfselen van Paulette gevonden in haar kamer. Negen dagen na haar verdwijning vond de politie het lichaam van Paulette in een smalle ruimte tussen het matras en het houten frame van het bed.
Het was nogal vreemd dat het lichaam pas zo laat werd gevonden, aangezien de politie de kamer van Paulette vijf keer had doorzocht, soms met behulp van speurhonden.
Vier dagen eerder, tijdens het interview dat de moeder ter plaatse gaf, merkte niemand iets vreemds op en rook zelfs niet naar iets ongewoons. Als het lichaam er vanaf het begin al was geweest, zou een kenmerkende geur opgemerkt zijn.
Bovendien verbleven familieleden in het huis van de Gebara’s en sliepen in het bed van Paulette om te helpen zoeken, maar merkten niets vreemds op. De twee oppassers beweerden ook dat ze de lakens van het bed konden verschonen zonder te merken dat Paulette daar was.
Onderzoek en autopsie
Het verhaal sloot niet aan. Voor de politie was het duidelijk een moordzaak, en volgens de onderzoekers was het lichaam daar ongeveer drie dagen en niet negen, zoals de ouders beweerden.
De advocaten van de familie ondersteunden de theorie dat Paulette stierf door mechanische verstikking als gevolg van obstructie van de neusholtes en samendrukking van de borst- en buikholte.
Kort samengevat beweerden ze dat Paulette per ongeluk haar luchtwegen had geblokkeerd met een doek of laken en omdat ze fysieke en spraakbeperkingen had, kon ze geen hulp vragen. De verklaring voor de plaats waar het lichaam werd gevonden, was dat ze naar de voet van het bed zou zijn gerold en in de houten ruimte zou zijn gevallen.
De autopsie onthulde dat Paulette sliep met een “orthopedisch doek” over haar mond, dat elke nacht werd aangebracht om te voorkomen dat ze met een open mond zou slapen. In het rapport werd ook geconcludeerd dat haar lichaam niet werd gemanipuleerd na de dood.
Er werden tekenen van stoten op haar linkerpols en -knie gevonden. De officiële conclusies gaven echter geen tekenen van fysiek of seksueel geweld aan, aangezien de merken veroorzaakt zouden kunnen zijn door de val in de houten ruimte.
Het rapport vermeldde ook dat er geen sporen waren van drugs of giftige stoffen in haar lichaam die haar bewustzijn zouden kunnen hebben beïnvloed. De conclusie was dat Paulette zich op het bed verplaatste en per ongeluk met haar hoofd in een ruimte aan de voet van haar bed viel, waar ze stikte en vervolgens negen dagen onopgemerkt bleef.
Het pyjama van Paulette Gebara
Paulette werd gevonden in een blauw en rood rendierpyjama, dezelfde pyjama die vier dagen eerder door de moeder werd getoond tijdens een televisie-interview.
Nadat deze ontdekking openbaar werd, vertoonde de televisiezender de onbewerkte beelden, inclusief de volledige voorbereiding voor het interview. Terwijl Lizette Farah en de interviewer verschillende eigendommen van Paulette onderzoeken, verschijnt de hierboven genoemde pyjama.
Ondervraagd over hen, beweerde Lizette Farah dat de pyjama van haar andere dochter is, maar om een onverklaarbare reden waren ze tussen de spullen van het meisje bewaard en werden ze door de moeder getoond alsof ze van Paulette waren.
De autoriteiten waren nooit op de hoogte gebracht door het gezin dat ze een tweede identieke pyjama hadden zoals degene die het meisje droeg op het moment van haar verdwijning. Vanaf het moment dat het lichaam werd gevonden, werd de vermeende tweede pyjama nooit meer gezien.
Conclusie van de zaak
De ouders van Paulette Gebara werden niet strafrechtelijk vervolgd, aangezien het onderzoek in staat was om aan te tonen dat Paulette per ongeluk stierf. Het stel had geen goede relatie, in sommige interviews vielen ze elkaar aan en tegenspraken hun verhalen elkaar.
In een van de keren dat ze voor de camera stond, zei Lizette Gebara iets als “ook al is Paulette verdwenen, ik heb nog steeds een andere dochter”. De opmerking viel niet goed bij het publiek en zorgde alleen maar voor meer speculatie over de betrokkenheid van de ouders bij het misdrijf.
Op 6 april werd het lichaam van Paulette begraven op de Panteón Francés de San Joaquín, in Mexico-Stad. Het uitvaartproces werd geleid door Lizette Farah zonder aanwezigheid van enig lid van de familie van Mauricio Gebara vanwege een “overeenkomst”.
Zeven jaar later, op 3 mei 2017, werd het lichaam van Paulette opgegraven en gecremeerd, omdat de autoriteiten vonden dat haar overblijfselen niet langer als bewijsmateriaal voor het onderzoek van de zaak konden dienen.
