Natalia Grace werd geboren op 4 september 2003 in Oekraïne, als biologische dochter van Anna Volodymyrivna Gava. Direct na haar geboorte werd bij haar de diagnose gesteld van congenitale spondylo-epifysaire dysplasie, een zeldzame vorm van dwerggroei.
Anna Gava meldde dat ze haar dochter ter adoptie heeft afgestaan nadat ze besefte dat ze niet in staat zou zijn om om te gaan met de reeks beperkingen die waren opgelegd aan haar dochter vanwege haar diagnose.
Barnett Familie
Michael en Kristine Barnett waren getrouwd en hadden drie kinderen. Hun oudste zoon was autistisch en had een bovengemiddelde intelligentie. Op 15-jarige leeftijd had hij al prijzen gewonnen en lezingen gegeven.
Vanwege de diagnose van hun zoon organiseerden de Barnetts regelmatig bijeenkomsten voor ouders met autistische kinderen en hadden ze ook een Day Care in hun huis. De dienst richtte zich op het ontvangen van kinderen met speciale behoeften.
Aan het begin van 2010 beleefde het echtpaar een goede periode en besloot dat dit het juiste moment was om een kind te adopteren. Ze begonnen met het adoptieproces van een Haïtiaans meisje, maar dit kon om administratieve redenen niet worden voltooid.
Enkele maanden later ontving het echtpaar een telefoontje uit Florida waarin werd gezegd dat zij het perfecte gezin zouden zijn voor een meisje met beperkingen, slechts zes jaar oud. Het bureau vertelde het paar dat ze 24 uur hadden om te beslissen, en als ze weigerden, zou het meisje onmiddellijk in het nationale adoptiesysteem worden geplaatst.
Michael Barnett meldde dat hij een gevoel had van “het juiste doen”. Dezelfde dag vloog het echtpaar naar Florida om het proces voort te zetten.
Adoptie binnen 24 uur
Het echtpaar zag Natalia niet toen ze arriveerde, pas een half uur later. Een ander adoptiegezin had haar achtergelaten en ze zagen hen binnenkomen en vertrekken.
Zodra ze elkaar ontmoetten, kwam Natalia glimlachend op het paar af en noemde hen meteen mama en papa. Kristine vertelt dat alles perfect leek, het meisje was even oud als haar jongste zoon en ze dacht dat ze samen konden opgroeien als tweelingbroers.
Tijdens de eerste week van adoptie besloot het gezin om op vakantie te gaan naar Florida. Natalia en haar nieuwe broers en zussen bezochten Disney en hadden veel plezier in het gezelschap van hun ouders.
Vreemde feiten
Al op de eerste avond, toen Kristine Natalia in bad deed, merkte ze op dat het kleine meisje al schaamhaar had. Ze vertelde het aan haar man en na een snelle zoektocht op internet ontdekten ze dat de minimale leeftijd voor dit verschijnsel acht jaar zou zijn.
Ondanks de zoekresultaten besloot het echtpaar dit niet verder te onderzoeken en liefde en mededogen te tonen voor het nieuwe gezinslid.
Zodra ze terugkwamen in hun huis in Indiana, moest het gezin wennen aan de nieuwe situatie. Natalia speelde vaak met de kinderen uit de buurt.
Tijdens haar dagelijkse huishoudelijke taken schrok Katherine toen ze merkte dat Natalia’s ondergoed bevlekt was met bloed. Toen ze het meisje vroeg, bevestigde ze dat ze al een tijdje menstrueerde maar dat ze zich schaamde om het aan haar nieuwe ouders te vertellen.
‘s Avonds vertelde Katherine het verhaal aan haar man en beiden zochten naar antwoorden te midden van een reeks vreemde situaties.
“Was Natalia echt zes jaar oud?”
In 2010 moest het meisje een operatie aan haar voeten ondergaan om misvormingen te corrigeren. De Barnetts maakten van de gelegenheid gebruik om een botdichtheidstest uit te voeren. De resultaten kwamen overeen met die van een achtjarig kind.
De arts die verantwoordelijk was voor het onderzoek zei dat hij een ander meisje kende, een inwoner van Indiana, dat dezelfde ziekte had als Natalia. Toevallig waren beide meisjes even oud en de Barnetts dachten dat het geweldig zou zijn om deze familie te leren kennen die waarschijnlijk dezelfde uitdagingen deelde.
Ze maakten een afspraak. Bij aankomst merkten de ouders veel verschillen op tussen de twee meisjes van dezelfde leeftijd. Natalia had een meer gedefinieerd gezicht met minder kinderlijke trekken, en ook haar spraak en woordenschat waren veel beter.
Michael Barnett vertelt dat Natalia op dat moment besefte dat ze helemaal niet op het andere meisje leek, ondanks dezelfde beperking te hebben. In een poging om er kinderlijker uit te zien, blies ze haar wangen op om de contouren van haar gezicht te verbergen.
Thuis, in de dagen die volgden, vertelde Natalia details over haar leven in Oekraïne voordat ze naar de VS kwam. De ouders nodigden uit om te dineren met een buurvrouw die ook in Oekraïne was geboren om de omgeving vertrouwder te maken.
De vrouw begon in het Oekraïens te praten toen ze het meisje zag, maar Natalia leek niets te begrijpen. Bij een tweede poging lieten ze haar het alfabet zien, maar ze herkende de letters ook niet. Na dit incident zweeg het meisje vier dagen lang zonder uit te leggen waarom.
Obscuur gedrag
Tegen die tijd voelde het hele Barnett-gezin al spanning over de gezinsdynamiek. Natalia begon kwaadaardig en verstorend gedrag te vertonen.
Wanneer het gezin met de auto op pad ging, wilde ze altijd naast haar jongere broer zitten. Ze deed haar behoeften daar, en wreef het over het lichaam van haar broer. Volgens Michael probeerde Natalia enkele keren uit de auto te springen om aandacht te trekken van voorbijgangers.
Het was gebruikelijk dat ze het speelgoed van haar broers verstopte en ze chanteerde om het terug te geven. Het meisje begon messen onder haar kussen te verbergen, legde punaises op de trap zodat haar broers hun voeten zouden prikken, en vertelde zelfs aan haar ouders dat ze hen graag dood zou zien.
Het gezin hield dit enkele maanden geheim, deels omdat ze dachten dat het slechts een rebelse periode was en deels omdat ze niet wisten hoe om te gaan met de reeks vreemde gebeurtenissen sinds de adoptie.
De druk op de ouders nam toe en ze besloten medische hulp te zoeken. Natalia werd naar een therapeut gebracht, die haar na enkele consulten diagnosticeerde met sociopathie, volgens de dokter was ze zich bewust van de impact van haar acties en genoot ze ervan.
Extreme situaties
Er waren twee incidenten waarbij Michael ‘s nachts wakker werd en zag dat Natalia naar hen lag te kijken terwijl ze sliepen. Bij de eerste zei ze dat ze gewoon naar hen keek en bij de tweede had ze een mes bij zich, maar ze verzekerde haar vader dat ze niet wist wat ze aan het doen was.
Het gezin bleef therapie volgen en gaf Natalia alle benodigde zorg. Maar alles leek alleen maar erger te worden. Op een andere gelegenheid vroeg Natalia om Kristine te helpen met de vuile vaat, de moeder stemde toe.
Seconden later, toen Kristine terugkeerde naar de keuken, zag ze dat Natalia schoonmaakproducten in haar koffie deed. De moeder was geschokt en vroeg waarom, Natalia antwoordde koeltjes dat ze probeerde haar te vergiftigen.
Natalia werd naar een psychiatrische instelling gebracht, maar haar opname werd geweigerd. De arts zei dat ze naar huis moest terugkeren, maar voortdurend onder toezicht moest staan.
Vanaf dat moment begon Kristine haar te confronteren over haar ware identiteit. De twee hadden veel ruzies en soms liet de moeder het meisje ‘s nachts buiten staan. Minuten later ging Michael erheen en bracht Natalia naar binnen.
Tijdens een van deze incidenten belde een buurvrouw de politie en werd er een melding van verwaarlozing gemaakt. Bij aankomst luisterde de verantwoordelijke rechercheur naar het verhaal van de ouders en besloot een onderzoek in te stellen om de werkelijke leeftijd van het meisje te verifiëren.
De politie slaagde erin Natalia’s Oekraïense geboorteakte te verkrijgen. Hieruit bleek dat haar moeder haar direct na de geboorte in het ziekenhuis had achtergelaten. Documenten uit 2008, het jaar van haar aankomst in de VS, bewezen dat het meisje nog steeds dezelfde lengte had. Dit was vreemd, zelfs voor kinderen met dwerggroei, omdat ze tijdens hun kindertijd groeien.
Destijds gaf Natalia zelfs toe dat ze in het Oekraïense weeshuis was aangespoord om over haar leeftijd te liegen, omdat ze er jonger uit wilde zien om adoptie gemakkelijker te maken. Er werd opnieuw een botdichtheidstest uitgevoerd en het resultaat toonde een kind van elf jaar oud.
Het gezin zoekt meer informatie
De Barnetts belden het adoptiebureau op om meer gedetailleerde informatie over Natalia en haar vorige familie te vragen. Het bureau weigerde hulp en zei dat de andere familie uitdrukkelijk had gezegd dat ze geen contact meer met het meisje wilden.
Later, geroerd door de situatie, belde de secretaresse van het bureau terug en bevestigde aan Michael dat ze geen informatie kon verstrekken, maar dat hij de inhoud van Natalia’s bagage moest controleren.
In de koffer zat een document met de naam van de vorige ouders. Op basis van deze informatie ontdekten de Barnetts dat Natalia enkele dagen voordat ze door hen werd geadopteerd, naar een bijeenkomst van mensen met dwerggroei was gebracht en ter adoptie was aangeboden.
Er waren destijds geen geïnteresseerden, dus begon het eerste gezin wanhopig naar adoptiebureaus te zoeken, totdat de Barnetts werden gecontacteerd en Natalia accepteerden. Ze verbleef minder dan een jaar bij het eerste gezin en ze weigeren tot op de dag van vandaag over de zaak te praten.
In juni 2012 dienden de Barnetts een verzoekschrift in bij de lokale rechter om hun versie te laten horen en de leeftijd van Natalia te laten aanpassen. Diverse medische rapporten en klinische verklaringen van therapeuten werden geëvalueerd en er waren consistente gegevens.
De rechter bepaalde dat de leeftijd van Natalia werd aangepast naar tweeëntwintig jaar. Haar geboortedatum werd gewijzigd naar 4 september 1989.
De druppel die de emmer deed overlopen
Ondanks de wijziging in de documenten besloten de Barnetts om Natalia niet in de steek te laten en het familierelatie nog een kans te geven. Op de verjaardag van het oudste kind van het echtpaar besloot de familie een uitje te maken naar een boerderij in Indianapolis.
De boerderij had elektrische hekken om te voorkomen dat dieren zouden ontsnappen.
Terwijl iedereen door het gebied liep, vroeg Natalia, op ongeveer 10 meter van het hek, om te gaan zitten en uit te rusten omdat ze pijn aan haar voeten had. Kristine zei dat Michael verder kon gaan met de kinderen en dat zij op Natalia zou wachten.
Even later hoorde Michael gegil en toen hij achterom keek, zag hij dat Kristine en Natalia in een fysieke strijd verwikkeld waren. Volgens hem leek de scène erop te wijzen dat het meisje de adoptiemoeder naar het hek duwde. Michael wilde teruggaan, maar Kristine riep dat alles onder controle was.
Enkele minuten later waren sirenes te horen. Michael keerde terug naar de locatie en trof politieagenten en ambulancepersoneel aan. Kristine bleef volhouden dat ze Natalia moesten vasthouden, dat ze haar met de dood had bedreigd en haar naar het hek had geduwd.
Het was moeilijk voor de politie om de situatie te begrijpen, omdat Natalia eruitzag als een weerloos kind. Het meisje werd naar het ziekenhuis gebracht voor een beoordeling van haar geestelijke gezondheid.
Tijdens de korte opname meldden medewerkers dat Natalia zich als volwassene gedroeg en zelfs seksuele onderwerpen met andere patiënten besprak. Twee weken later ontving Kristine een telefoontje van de instelling waarin werd gemeld dat Natalia was ontslagen.
De arts vertelde het gezin dat Natalia seksuele gunsten had aangeboden aan andere patiënten in ruil voor geld, en dat het daarom nodig was geweest haar ontslag te vervroegen.
Achtergelaten?
Doordat haar leeftijd was veranderd, was Natalia een volwassene. Na haar ontslag uit het ziekenhuis werd ze onder staatszorg geplaatst. De Barnetts hielpen haar met sociale documentatie en het verkrijgen van maaltijdcheques.
Ze vonden ook een appartement voor haar, waar ze overeenkwamen om de eerste drie maanden huur vooruit te betalen. Ze brachten ook meubels en boodschappen.
Kristine en Michael bezochten Natalia sporadisch. Op dagen dat ze er niet waren, hielpen buren haar met boodschappen doen. De adoptieouders vertelden Natalia om aan iedereen te vertellen dat ze een volwassene was, maar toch werd ze vaak gezien terwijl ze met kinderen in het park speelde.
Natalia Grace begon ongepast gedrag te vertonen. Ze nam veel tijd van de buren in beslag door lange gesprekken te voeren en als ze merkte dat de deuren niet op slot waren, kwam ze ongenodigd binnen, opende de koelkast en doorzocht de kasten.
Ze vroeg hen vaak om eten, ondanks dat ze financiële ondersteuning kreeg. Sommige buren meldden dat ze een sterke geur had en dezelfde kleren dagenlang droeg, alsof ze zich niet op de juiste manier verzorgde.
Ze bezocht ook vaak volwassen mannen en bracht uren door in hun huizen. Een jaar na het afsluiten van het huurcontract weigerde de eigenaar te verlengen vanwege klachten uit de buurt.
Het echtpaar Barnett moest een nieuwe plek vinden voor Natalia om te wonen. Natalia werd verplaatst naar een ander appartement in een andere buurt. Ondertussen besloten de Barnett-familie om naar Canada te verhuizen, omdat hun oudste zoon een studiebeurs voor een masteropleiding in dat land had gekregen.
Een nieuw gezin
Op deze plek ontmoette Natalia Antwon en Cynthia Mans toen ze bij de buren om eten vroeg. Het echtpaar merkte op dat Natalia slecht at en moeite had met basisactiviteiten, en ze nodigden haar uit om bij hen in huis te wonen.
Tegen die tijd bevonden Kristine en Michael, die in Canada woonden, zich in een huwelijkscrisis. Ze namen steeds minder contact op met Natalia, hoewel ze nog steeds sommige van haar uitgaven betaalden.
Twee jaar later diende het Mans-gezin een verzoek in om Natalia legaal te adopteren. Ze geloofden destijds dat ze een 13-jarig kind was, ondanks dat ze op de hoogte waren van de feiten die haar leeftijd hadden veranderd. De Barnetts waren tegen en beweerden dat ze een volwassene was.
De rechter wees het verzoek af. Ondanks dit bleef ze bij het echtpaar wonen en werd ze als een kind opgevoed. Volgens het nieuwe gezin is ze een geweldige zus voor de andere kinderen en heeft ze nooit enig gewelddadig gedrag vertoond.
Beschuldigd van kinderverwaarlozing
Op 11 september 2019 werden de Barnetts beschuldigd van kinderverwaarlozing omdat ze Natalia in 2013 hadden achtergelaten, toen ze alleen woonde. Het verzoek was gebaseerd op nieuwe tests van botdichtheid die aangaven dat Natalia een kind was.
Ze werden gearresteerd en vrijgelaten na het betalen van een borgsom van 5.000 dollar elk. De media kreeg lucht van het verhaal. Op dat moment waren Michael en Kristine niet langer een stel, maar ze bleven beweren dat ze de echte slachtoffers waren in deze zaak.
Natalia nam deel aan televisieprogramma’s met haar nieuwe familie. De biologische moeder van het meisje bevestigde dat ze in 2003 was geboren en geen volwassene kon zijn.
Jacob Barnett, een van de kinderen van het Barnett-gezin, zei dat zijn moeder niet helemaal onschuldig is in dit verhaal, en Michael beweert dat hij zijn ex-vrouw gewelddadig heeft zien worden.
Het voormalige Barnett-echtpaar heeft een strafblad voor huiselijk geweld en fysieke agressie. Ondanks dat de beschuldigingen van kinderverwaarlozing zijn ingetrokken, blijft het stel aangeklaagd voor verlating van een onbekwame persoon.
“The Curious Case of Natalia Grace”
In 2023 werd een documentaire van Discovery ID uitgebracht over de zaak. Exclusieve informatie is daar te vinden, en je kunt daar beide kanten van het verhaal met veel meer details horen dan ik hier heb verteld.
